گام چهارم -- 2 / رنجش ها

تا حالا به این فکر کردید که چقدر رنجش رو دارید با خودتون حمل می کنید ؟ دقت کردید چقدر از دیگران رنجیده می شید ؟ این بار سنگین که از کودکی به دوش می کشیم چه تأثیری توی زندگی و روابط امروزمون گذاشته ... امروز می خوایم سعی کنیم نقش و الگوی رفتاریمون رو توی هر رنجش پیدا کنیم ... حقیقت عجیبی که تا به حال بهش فکر نکرده بودم این بود که "در هر رنجشی هر چند کوچک یا بزرگ من هم نقشی دارم . " این به این معنی نیست که لزوما دیگران نقشی نداشتن ولی من ... یه جمله که به رسیدن به این درک کمکم کرد این بود : "توقعات ما بذر رنجشهای ما هستند . " در هر رنجشی من کلی از نقص ها و کمبودهای اخلاقیم رو پیدا کردم که باعث شدن این رنجش بوجود بیاد ! من از دست معلمی که واسه 25 % منو تجدید کرد رنجش دارم و ازش متنفرم ... نقش من چی بود ؟ اول : پرتوقعی ... بعد این نقصها : خود بزرگ بینی ، زود رنجی ، حساسیت بیش از حد ، بی ملاحظگی ، تنبلی ، ... و و و ... اون معلم بود ، به وظیفه اش عمل کرد . به همین سادگی ! من درس نخوندم ، من پر توقع بودم ... الان که به نقش خودم ریز بینانه نگاه می کنم می بینم بیخود اینهمه سال این رنجش رو حمل کردم . نکته دیگه ای که واسه پیدا کردن الگوی رفتاریم بهش عمل کردم این بود که به این فکر کردم که این رنجش واسه فرار از چه احساساتی بهم دست داد ؟ فرار از حس حقارت ، شکستن غرورم ، ترس ... و من چیکار کردم ؟ پشت سرش بد گفتم ، از اون درس متنفر شدم ، سعی کردم حالش رو بگیرم و بدتر از همه ! خودخوری کردم ... می بینید یه دونه رنجش ساده چه تأثیرایی می تونه توی زندگی آدم و احساس ، روحیه و حتی آیندش بذاره ! لیستی از تمام رنجش هایی که به خاطر آوردم از کودکی تا امروز تهیه کردم و خیلی ریز و دقیق بهشون فکر کردم و نوشتم . خیلی هاشون رهام کردن و بعضی هاشون رو پذیرفتم ... و سبک تر شدن . نکته دیگه اینکه من در رنجشهام هیچوقت خودم رو جای طرف مقابلم نمی ذاشتم ! و امروز با یاد گرفتن تهیه این ترازنامه و پی بردن به الگوی رفتاریم سعی می کنم رنجش های جدید به دل نگیرم ...