آرامش

باز هم آرامشم رو پیدا کردم ... به درک جدیدی رسیدم که می نویسمش برای روزی که فراموشش کنم . گاهی آرامشم از بین میره (و همیشه منم که آرامشم رو از بین می برم نه شرایط و محیط ) ، گاهی فراموش می کنم کی هستم و چه می کنم و از کجا اومدم ، گاهی آنچنان در مسائل بیرونی غرق می شم که درونم رو از یاد می برم ، گاهی فراموش می کنم خدایی هست که هر روز همصحبتم بود ، گاهی ... و امروز من با دیروزم فرق می کنه ، امروز اول از همه به خودم میام ، آشفتگی ام رو می بینم ، به دنبال ریشه اش می گردم و پیدا کردنش با یه ذره صداقت با خودم خیلی راحته ، اما مهمتر از اون تصمیمیه که می گیرم : تصمیم می گیرم به شرایط آرمانی ام برگردم ، شروع می کنم به عمل کردن ... لازم نیست دقیقا همه چیز همونطور که بود باشه ... فقط یک قدم ، هر چند کوچک بر میدارم ، و با قدمهای کوچک بعدی شروع می کنم ، کم کم ذره ای از آرامش رو احساس می کنم ... و حالا می تونم به شرایط قبل برگردم ... حتی بهتر