شکرگذاری

دیروز که داشتم از خودم واسه تغییرات ناچیزم انتقاد می کردم ، با نگاهی به وبلاگ و حجم زیادی از گفته ها و نگفته ها ، و عملکردی که نسبت به هر آنچه که گفتم دارم (هر چند ناچیز ) یادم افتاد که باز دارم تحت تأثیر مقایسه و مفهوم زمان قرار می گیرم . من که کمتر از دو سال پیش یه عادم کمتر از عادی بودم و دنبال لقمه ای بخور نمیر ، پر از رنجش ها ، ترس ها ، هوس ها ، استرس ها و یه افسرده ی به تمام معنا بودم و روزانه آرزو و انتظار مرگ تنها داشتم بود ، امروز طی این زمان کوتاه داشته هایی دارم که خیلی ها آرزوش رو دارن . آرامش امروز من زمانی برای من افسانه بود ... پختگی ، آگاهی ، عملکرد ، شکر گزاری ، رابطه ی آگاهانه با خدایی که هرگز تصور نمی کردم داشته باشم ، دوستان فوق العاده ، کمک به کسایی که بهش نیاز دارن ، عشق ، سکوت ، مراقبه ، صبر و و و .... کم داشته هایی نیستن ... خدا رو بابت همه ی این داشته ها شکر می کنم و ازش می خوام ثابت قدم باشم و مسیرم رو تا بیداری کامل ادامه بدم ... و این مطلب رو فقط برای شکر گزاری گذاشتم و پیام عشق و امید به کسانی که می خوان اینها رو داشته باشن ... توی این زمان کوتاه و با صبر و کمی عمل به آنچه که می دونیم می شه ... می شه رویایی زندگی کرد ...