خنده

امروز داشتم فکر می کردم ... وبلاگم چقدر خشکه ... انگار که مال یه استاد بزرگ  که داره از خودش فیوضات در می کنه ! وبلاگم شاد نیست ! یادم نره منم یه عادمم (شایدم هم آدم باشم !!! ) ، یکی از لذتهای زندگی ام خندیدن و شوخی کردنه ... من خنده رو دوست دارم ... چیزهایی که توی وبلاگ می خونید بخشی از منه ! و بخش دیگه نیماییه که شیطنت می کنه ... می دونستید یه وبلاگ دارم مال کودک درونم ! تو سایت نی نی بلاگ !!! آدرسشو نمی دم تا وقتی کودکه یه کم بزرگ تر بشه و کار خرابی نکنه تو وبلاگ :) دقت کردید هر آدم روحانی رو که تو ذهنمون تصور می کنیم ، کسیه که خیلی آروم (شاید با ریشهای بلند ) نشسته و ساکته ! ولی اوج رشد من شاید روزی باشه که بتونم دائم بخندم ... (باز هم شعر حافظ ! چو غمت را نتوان یافت مگر در دل شاد/ ما به امید غمت خاطر شادی طلبیم ) ... به سلامتیه دکتر شریعتی که هر چی جمله ی خفنه تو دنیا   خودش گفت و رفت و واسه ما چیزی نذاشت ! هر مطلبی به ذهنم خطور میکنه میبینم قبل من دکتر این جمله رو گفتن ...