ثروت

امروز یه صحنه از یه فیلم فکرم رو بد جور مشغول کرد ... یه مرد کارخونه دار میلیونر در دوران بازنشستگی و استراحتش داشت توی ویلای سرسبزش به گلها میرسید و باغبونی می کرد ... به این فکر افتادم که تمام عمرش رو جنگید و دوید و پول جمع کرد و کارخونه ساخت و ویلا خرید ... آخرش که چی ؟ باغبون این مرد هم همین کارها رو توی همون خونه انجام میده !!!!! (هر چند که فرقش احساسیه که دارن و نگاهشون : باغبون می تونه غرغر کنه که یه عمر مثل سگ واسه باغ این عمو دارم جون می کنم !!! و مرده می تونه فکر کنه که دارم تو باغ خودم به گلهای خودم میرسم ! همین !  ) مگه آخر عمر ما می خواد چی بشه ؟ پولمون میخواد واسمون چی کنه ؟ گیریم همین الان یک میلیارد توی حسابمون بود ! باهاش چه می کردیم ؟ ماشین آخرین مدل (نرم تر ، سریعتر ، خنک تر ، ...تر از پیکان ) ، خونه ی آنچنانی ( همه چیش برقی ، پر از نوکر و کلفت ، بزرگتر ، خوشگل تر ،...تر از خونه ی کوچولوی من ) ، لباسای آنچنانی (همون کاری رو می کنن که همین لباسا می کنن ! ) ، غذاهای آنچنانی (طمعهایی که شاید کمی بهتر ، جدیدتر یا جالب تر از قرمه سبزی امروز من دارن ) ... روابط آنچنانی ، مهمانی های آنچنانی ... ولیبعدش چی ؟ مگه همین الانشم که به یه آرزو می رسیم فورا آرزوی بعدی جلومون سبز نمیشه ؟! و این یکی دلمون رو می زنه ؟! دیروز قرآن می خوندم ، یه جا گفته بود آی مردم (نفهم ) ! اون دنیاتون رو بچسبید ! این دنیا خبری نیست ! آی مردم (نفهم) این دنیا یه بازی بیشتر نیست ... چرا فراموش می کنید ؟! ((دیدم هر ترجمه قرآنی که می خونم توی پرانتز مترجم کلی جمله از قول خدا میگه ، منم به خودم اجازه دادم احساسمو بذارم تو پرانتز! ) و در عجبم از مردمی که اون دنیاشونو ، روحشونو ، خداشونو فراموش می کنن و می چسبن به پول ... فقط پول و قدرت و شهرت و شهوت ... به شخصه رفاه و آسایش رو دوست دارم برای رسیدن به آرامش و لذت ... ولی به چه قیمتی ... تعریف رفاه و آسایش تا چه حد میتونه گسترده بشه ؟ اینهمه مردم که برای پول جون می دن مگه آخرش برای این آرامش و لذت نیست ؟ و آیا راه دیگه ای نیست که به اونها رسید ؟ اصلا مخالف پولدار بودن و تلاش کردن نیستم و شخصا کاملا تلاش می کنم که بهش برسم ولی فرق می کنه با خودکشی و خودفروشی برای پول ... فرق می کنه با حرص و طمع ... فرق می کنه با خساست و ... و باز یاد داستان ماهیگیر افتادم ...