شروع

این روزها خودمم به این فکر افتادم که چی شد که اینجوری شد ؟! یعنی چه اتفاقی افتاد که زندگی من تغییر کرد ؟ نگاهم ، اخلاقم ، منشم ، اعتقادات و ارزشهام ، عملکردم و خلاصه همه چیز تغییر کرد ؟! گاهی دوست دارم به اطرافیانم و عزیزانم کمک کنم ولی از کجا باید شروع کرد ؟ بهترین شروع تغییر خودم بود ... توی این مدت خیلی از اطرافیانم بدون اینکه چیزی بهشون بگم مشتاق داشتن آرامشی شدن که توی زندگی ام هست ... ولی حالا واسشون چه می تونم بکنم ؟ این روزها ظاهرا جاذبه از تبلیغ بیشتر جواب میده ... ولی اصل ماجرا چی بود ؟! بی رودربایستی بگم ... چون چیز زیادی جز اشتیاقم برای تغییر و معجزاتی که پشت سر هم سر راهم قرار می گرفت یادم نمیاد پس فقط می تونم بگم : اول از همه لطف و معجزه خدا و نتیجه ی دعاهایی که سالها کردم ... بعد صداقت : با خودم رو راست بودم ... گفتم نیما خسته ای ؟ نیما داغونی ؟ دنیات زشته ؟ زندگی ات آشفته است ؟ همه چیز به هم ریخته ؟ دوستات قلابی شدن ؟ عشقات قلابی شدن ؟ زندگی ات بی معنیه ؟! ... و واسه اولین بار (بعد از سالها که به گل چیدن و گلاب آوردن مشغول بودم ) گفتم " "بلللللللللللللللللللللللللللله " و این شاید اولین کلام صادقانه ام بود با خودم ... با این صداقت دست از افکار احمقانه و انکار و توجیه های مسخره برداشتم ... با خودم گفتم : نیما ، حالا که بعله رو گفتی ... پس دیگه خفه شو ! دست از پر رو بازی و مغرور بازی و فلسفه بافی و توجیه و بهانه بردار ! حالا نوبت "روشن بینی" بود : توی وبلاگ بارها دربارش حرف زدم ... دست از "نه " گفتن های همیشگی و اظهار فضل هام برداشتم ... گفتم شاید راه دیگه ای واسه زندگی باشه که من بلد نیستم ! شاید راه دیگه ای باشه که دیگران بتونن بهم هدیه بدن ... شاید ... و این خودش یه معجزه بود ! واسه من عقل کل گفتن همین شاید هم معجزه است ! و مهمترینش : "تمایل" : بحث دیگه دلم می خواد نبود ! بحث دیگه هوس کردم نبود ! می خواستم ... ولی با تمام وجودم ... حاضر بودم براش هر کاری بکنم ... و این یعنی تمایل ! شروع کردم ... طولانی شد ! باقی داستان کامنت بعد ...