خویشتن پذیری

خویشتن پذیری ... پذیرش خود واقعیم ... آنچه که هستم ، نه بیشتر ، نه کمتر ... راه حلی برای پیدا کردن آرامش ! اما چطور می شه اون رو وارد زندگی کرد ؟! اول باید بدونم خویشتن پذیری یه دیدگاهه ! یعنی دست از افکار باطلم در مورد خودم و نقشم در جهان  بردارم ... گاهی فکر می کنم مسئول تغییر کل جهانم ! منجی بشر منم ! باید مسئول همه چی باشم ! باید مردم رو عوض کنم ! گاهی بابت کارهای دیگران احساس گناه و خجالت می کنم ... پس خدا این وسط چکارست ؟ پس دیگران و مسئولیتهاشون چی میشه ؟ مگه من چقدر توان دارم ؟ گاهی هم برعکس ! احساس خود کم بینی می کنم ، انگار که هیچ چیز در دست من نیست و من مثل یه قایق گم شده در دریا می گردم ... انگار که در این جهان هیچ کاره ام ، حتی مسئولیت کارهای خودم رو هم نمی پذیرم ... اونجاست که باید پرسید من این وسط چیکاره ام ؟! آیا توانهای خودم رو می شناسم ؟ خویشتن پذیری نگاهیه که بار عظیمی رو از رو دوشمون بر می داره ... به خودمون حق اشتباه می دیم ، به خودمون فرصت رشد می دیم ، به خودمون عشق و احترام هدیه می دیم ... توانمون رو درک می کنیم ... بارهای اضافی فکری رو از دوشمون زمین می ذاریم . بیاید کمی در مورد خودمون کنکاش کنیم ...