فکر

فکرم دائم دنبال مشکلاتمه ... فکرم دائم دنبال دردسرهامه ... فکرم دائم تو اتفاقای گذشته سیر می کنه ... فکرم دائم بهم می گه چه مسائلی در آینده پیش رو دارم ... فکرم دائم بهم می قبولونه که خوشبخت نیستم ... فکرم دائم منو مشغول انواع نارضایتی از شرایطم می کنه ... فکرم ... فکرم ... فکرم ... به نظرتون مشکل همین خود "فکر" نیست ؟! که دائم حواسمو به گذشته و آینده و مشکلات و ترسهای توهمی و ... مشغول می کنه که یادم نیافته "الان" مشکلی ندارم جز خود فکر ؟! اینکه دائم می خواد حواسم اونقدر پرت باشه و اونقدر نا آرام باشم که "راضی" نباشم ، که یادم نیافته خدایی هست ... و عشق هست ... و زیبایی ها و آرامش ... و حواسم نباشه برای اینهمه زیبایی می تونم شکر گذار باشم ... اینکه اینقدر ذهنمو درگیر مسئله کذایی "تنهایی " می کنه که فراموش کنم "هیچ کس تنها نیست !!! " چون خدایی هست ... تلویزیون روزی هزار بار پیام خدا رو بهم گوش زد می کنه !  آهاااااااااااااااااااای ! هیچ کس تنها نیست !!! و من باز حس می کنم تنهام و بی کس و بی یاورم ... خدایا دست گرمتو از شونه های سردم بر ندار ...