عشق

دوست دارم فورا بعد از پست بعدی احساسم رو درباره ی عشق بگم :  ... عشق واقعی از نظر من (و تا امروز ) عشقیه که منشا درونی داره ... عشقیه که انتظارات درش جایی نداره ... فداکاری و محبت  دو طرفه درش موج میزنه ... تو عشق واقعی "من" گم نمی شه ! بلکه بالنده تر میشه ... عشق واقعی عشقیه که درش حسادت جایی نداره ... عشقی که درش رشد وجود داره ... عشق واقعی درد نداره ، اشتیاق داره ... یه رقص دائم و درونی ... عشق واقعی بیش از اونکه به معشوق وابسته باشه به درون من وابستس ... تو عشق واقعی تملک معنا نداره ... زنجیر معنی نداره ... زمان معنی نداره ... عشق واقعی رو فقط توی لحظه ها میشه پیدا کرد ... عشق واقعی لحظه لحظه های عاشقانه ایه که به هم می چسبن ... بدون حسرت گذشته و ترس آینده ... چیزی که گفتم رو فکر نمی کنم به این راحتی ها روی زمین بشه پیدا کرد ... سرمو به آسمون بلند می کنم .