این روزها

این روزها درد زیادی رو تحمل می کنم اما یاد گرفتم هر درد درسی با خودش داره ... این روزها قدر سلامتیم رو بیشتر می دونم ، شاید به تلنگر احتیاج داشتم ... این روزها وقتی خدا رو صدا می کنم انگار که خیلی نزدیکتره ... می دونم من بودم که دور بودم ... اون همیشه نزدیکه ... این روزها یاد گرفتم که هر چه که یاد می گیرم باید امتحانش رو پس بدم ، با قبولی تو امتحاناست که می رم رو پله ی بعدی ... این روزها یاد گرفتم اگه کوچکترین بهانه ای پیدا کنم که از مسیرم دورم کنه ، فورا آنچنان آشفته و غیر قابل اداره می شم که باور کردنش هم سخته ... این روزها فهمیدم به هر چیزی که چنگ بندازم تا خلاء درونیم رو باش پر کنم ... هیچ فایده ای نداره ... هیچ لذتی ، هیچ تفریحی ، هیچ سرگرمی ، هیچ ... چیزی نمی تونه آرامش لحظات با خدا و در مسیرش بودن رو بهم بده ... این روزها فهمیدم در عین تنهایی تنها نیستم ... و دوستانی دارم که به خودم اهمیت می دن فارغ از داشته ها و نداشته ها ... این روزها ... و چقدر درس تو لحظات سخت زندگی نهفتس ... چقدر دردها حرف دارن برای گفتن ... باید گوشم رو بیشتر باز کنم ... برام دعا کنید .