من کی ام ؟

نگاهی به مطالب وبلاگ کردم ، نگاهی به زندگیم ... من کی ام ؟ اینهمه آگاهی و ایده از کجا اومده ؟ این مطالب برای من "دانش" نیستن . کتابی در موردشون نخوندم ... اینها رو می دونم ... فقط می دونم ... و بهشون عمل می کنم ... از کجا ؟ این رو نمی دونم ! کاری که کردم این بود که وارد مسیر آرامشم شدم . شروع کردم به تغییر ... از روز اول خوب بودن ، بهتر بودن و هر روز کمی بهتر بودن رو ملاک قرار دادمنشانه های راه رو دیدم و سعی کردم درسها رو بگیرم ... هر رنج برام درس بود ، هر اشتباه درس شد ، هر شادی و هر آنچه در سر راه برای عبرتم گذاشته شده بود ... گویی راه پر از علامت بود و عمری با چشمان بسته زندگی کرده بودم . . برای من که دو سال پیش کسی بودم که به پست ترین درجه ی یک انسان نزول کرده بود و در انتظار مرگ بود ... کسی که هیچ اداره ای تو زندگی خودش نداشته ... کسی که صاحب هیچکدوم از انتخاباش نبوده  ... کسی که شکست رو با تمام ابعادش پذیرفته بود ... همه چیز رو باخته بود ... برای منی که هیچکس اطرافم باقی نمونده بود ...و  مرگ بزرگترین آرزوش بود ... برای کسی که اونقدر دنیا رو سیاه می دید که دیگه چیزی براش معنی نداشت ... اینها معجزه ای بیش نیست ... من معجزه ی خداوندم ... و خداوند به تعداد انسانهایی که آفریده ، معجزه خلق کرده ... ماییم که انتخاب می کنیم ... اما مهم تر از همه ی اینها اینه که من هنوز هم "نه می دونم " و "نه می تونم " ... هر انچه که هست اراده ی خداونده و بس ... اینکه ممکنه سال دیگه این موقع به درکهای امروزم بخندم و به نظرم ساده انگارانه ، اشتباه یا حتی عجیب بیان (همون طور که به درکهای سال پیشم نگاه می کنم ... ( از برگشت به اون روزها می ترسم ... می دونم که اگه یک هفته ... فقط یک هفته ... از تغییر و تلاش در مسیرم بایستم به راحتی می تونم سقوط کنم . اما ایمان دارم ... امروز انتخاب با منه ... مسیر من ارزش تا آخر عمر جنگیدن رو داره ... چون در راستای اراده ی خداوند حرکت می کنم . سعی می کنم در این مسیر باقی بمونم و تلاشم رو بکنم که در این مسیر بمونم .