داشته ها

امروز دلم میخواست از هدایای دوازده قدم بنویسم ... هدایایی که طی بیش از دو سال با کارکرد قدمها دریافت کردم ... امروز حق انتخابی واقعی دارم ... این منم که تصمیم میگیرم ... (نه طمع ، نه حرص ، نه حسادت ، نه وسوسه ، نه ... ) امروز خودم رو بخوبی میشناسم ، و به دنبالش اطرافیانم رو ، پس کسی به راحتی از من نمی تونه سواستفاده کنه ... امروز آرامشی عمیق دارم که توانایی تقسیمش با دیگران و توانایی آرام کردن کسانی که با آشفتگی به طرفم میان یکی از داشته هاییه که از خدا بابتش سپاسگزارم ... امروز خدایی دارم که هیشششششششششششکی خدای منو نداره (چون قدمهایی خدایی رو به من هدیه کرد که درک شخصی من و فقط مال منه !‌) امروز دوستانی دارم که به واسطه ی کارکرد قدمها همدیگه رو بهتر از هر موجود زنده ای درک می کنیم ، همدیگه رو قضاوت نمی کنیم ، همدیگه رو شماتت نمی کنیم (شماتت رو اینجور می نویسن ؟) ، به همدیگه بر پایه ی عشقی بلاعوض کمک می کنیم ... امروز تعادل و سلامت عقلی دارم که باهاشون قشنگ ترین تصمیم ها رو می گیرم ، و اصول و ابزاری دارم که تصمیماتم رو پیگیری می کنم و مسئولیتشون رو می پذیرم ... امروز هدف دارم ، برنامه دارم ، اونقدر ابزار زیبا (همون اصول  مثل صداقت ، روشن بینی ، تمایل ، تعهد ، ایمان ، امید ، سلامت عقل ، پذیرش ، فروتنی ، عشق ، ... و دهها تا دیگه ! ) دارم که استفاده از هر کدومشون بخشی از زندگیم رو آرام و زیبا کرده ... امروز ... اونقدر هست که ساعتها می تونم بنویسم ولی تایم کاریم تموم شده و باید زودی برم خونه آشپزی ! پ . ن : هر آنچه که گفتم بطور نسبیه ... هر آنچه که گفتم رو یک روز یک روز به کار می گیرم و روزهایی هست که ممکنه به هر دلیلی آشفته و داغون باشم و همه ی داشته ها و ابزار رو فراموش کنم ... ولی زیباست که این روزهای آشفته فقط یک روزن و باز خودم رو پیدا می کنم ...