تأیید طلبی

کتاب مراقبه روزانه امروزم(فقط برای امروز ) رو که می خوندم ، اونقدر مطلبش قشنگ بود که وقتی اومدم فورا رفتم وبلاگ مجتبی تا کپی کنم و بیارم اینجا تا همه با هم بخونیم ... وقتی دیگران از عمل یا حرف ما رضایت دارند، احساس خوبی داریم؛ اما وقتی رضایت ندارند، احساس بدی داریم. عقاید آنها درباره ما و نحوه تأثیرگذاری این عقاید بر احساسات ما میتواند ارزش مثبتی داشته باشد. آنها با ایجاد احساس خوب در ما نسبت به هدایت مسیری مستقیم، ما را برای ادامه آن تشویق میکنند. اما " تائیدطلبی " کاملاً مسئله دیگری است. و آن وقتی است که کاری را درست یا غلط صرفاً برای جلب رضایت فرد دیگری انجام میدهیم.      احترام به نفس پایین باعث میشود فکر کنیم به تائید فردی دیگر برای داشتن احساس خوب نسبت به خود احتیاج داریم. هر کاری که فکر میکنیم باعث میشود آنها بگویند ما خوب هستیم، انجام میدهیم. برای مدتی احساس خوبی داریم. سپس به تدریج لطمه میبینیم. در تلاش برای جلب تائید دیگران، خود و ارزشهای خود را از بین بردهایم. متوجه میشویم تائید دیگران خلأ درونی ما را پر نمیکند.    رضایت درونی مورد نیاز ما از انجام اعمال درست به دلایل درست حاصل میشود. وقتی از اعمال خود صرفاً برای جلب تائید دیگران دوری میکنیم و به تدریج بر اساس اراده نیروی برتر خود عمل میکنیم، عادت دائمی جلب تائید افراد را کنار میگذاریم. وقتی این کار را انجام میدهیم، شاید به طور خوشایندی متحیر شویم از اینکه افرادی که واقعاً زندگی ما را ارزیابی میکنند، از بخش اعظمی از رفتار ما رضایت دارند. از همه مهمتر، ما نیز از خود رضایت داریم.  پی نوشت : دوستای خوبم ... سوال قبلی تا وقتی که همه ی بچه ها بیان پابرجاست ... نکته ی اساسی دقت به نکته ی کلیدی سوال و قسمتیه که داریم کار می کنیم . ما الان در بخش عجز هستیم و سوال می خواد بهمون نشون بده که چقدر در مقابل بیماری عاجزیم ... اونقدر که حتی می تونه شخصیتمون رو هم عوض کنه اگه تسلیم بیماری بشیم ...