[عنوان ندارد]

شعر داداش بزرگم که واسم خیلی عزیزه ... ﺧﻮاھﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ ﻣﯿﻘﺎت اﻟﺴﺘﺖ ﺑﺒﺮﻧﺪ؟ از وادی ﻧﯿﺴﺘﯽ ﺑﮫ ھﺴﺘﺖ ﺑﺒﺮﻧﺪ؟ ﺗﺎ زﻧﺪه، ﺗﻮ را ﺑﮫ زﯾﺮ ﭘﺎ ﺧﺮد ﮐﻨﻨﺪ ﮔﺮ ﮐﺸﺘﮫ ﺷﻮی ﺑﮫ روی دﺳﺘﺖ ﺑﺒﺮﻧﺪ! ﺑﺮ دﯾﺪن دوﺳﺖ ﮔﺮ ﺗﻮ ﻣﺎﯾﻞ ﺷﺪه ای ﭘﻨﺪار رھﺎ ﮐﺮده ھﻤﮫ دل ﺷﺪه ای ﻻف اﺳﺖ ﮐﮫ ﺻﺪ ﺣﺠﺎب ﺑﯿﻦ ﺗﻮ و اوﺳﺖ ﺑﯿﻦ ﺗﻮ و او ﻓﻘﻂ «ﺗﻮ» ﺣﺎﯾﻞ ﺷﺪه ای زو ﺑﮕﺮﯾﺰی ، ﺧﻮﺷﯿﺖ ﻣﺎﺗﻢ ﮔﺮدد ﺳﻮﯾﺶ ﺑﺪوی ز ﻗﺮﺑﺘﺖ ﮐﻢ ﮔﺮدد ﻧﺎ ﻣﺤﺮم آن ﺣﺮﯾﻢ ﻏﯿﺮت ﻏﯿﺮ اﺳﺖ از «ﻣﻦ» ﺑﮕﺬر ﮐﮫ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﺤﺮم ﮔﺮدد ﻻزم ﻧﺒﻮد ﺧﺴﺘﮫ و اﻓﺴﺮده ﺷﻮی از ﺳﺨﺘﯽ راه ﻋﺸﻖ ، ﺳﺮﺧﻮرده ﺷﻮی درﯾﺎﻓﺘﻦ ﺣﻀﻮر آﺳﺎن ﺑﺎﺷﺪ ﮔﺮ ﻟﻄﻒ ﮐﻨﯽ ز ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﻣﺮده ﺷﻮی !