استفاده از نواقص

دیشب داشتیم با بزرگی در مورد نواقص اخلاقی صحبت می کردیم :) ... بحث به جایی کشید که آیا میشه اصلا از نواقص اخلاقی استفاده نکرد؟استاد اعظم (که من عاشق روحیات رئالیستیش هستم ) معتقد بود در دنیای ماده ، و شرایط انسانی ما نمی تونیم از نواقص استفاده نکنیم و اصلا اگه از این نواقص استفاده نکنیم روال زندگی از دستمون خارج میشه ...

اما اعتقاد شخصی من (بعنوان فردی کمال گرا ... یا کمال طلب ) اینه که میشه ... ولی استفاده نکردن از نواقص یه بیداری ، ایمان ، مسئولیت پذیری و وجدان بسیار بیدار می خواد ... و اصطلاحا باید خیلی کارت درست باشه که بتونی ... مثال میزنم که موضوع بازبشه ...

دروغ ... یه نقص اخلاقیه ... آیا میشه بی دروغ زندگی کرد ؟ یه جاهایی که من از زیر کار در میرم ... یه جاهایی که خراب کاری می کنم ... اگه دروغ نگم باید بها بپردازم ... گاهی بهای سنگین ... آیا حاضرم ؟! اینجاست که پای معامله ی من با خداوند پیش میاد ... پای ایمانم وسط میاد ... پای سپردن اراده و زندگیم به دستان پر قدرت خداوند ...

پرخاشگری : قبلش کارش یه تعریف از پرخاشگری داشته باشم ، برای من پرخاشگری شامل خشمی سرکش و افسار گسیخته است ... اینکه من بدون کنترل از روی فرامین خشمم عمل کنم (که گاه می تونه همراه با بد و بیراه گفتن و بد دهنی و حرکات فیزیکی بشه ) ... آیا من بدون اون میتونم حقم رو بگیرم ، یا دیگران از من حساب ببرن ؟! من معتقدم میشه ... خشم اصلا بد نیست ، دفاع از حقوقم ، جدی بودن هم بد نیست ... اعتقاد من اینه که نباید افسار گسیخته باشه ... من نباید برده ی شیطان درونم بشم ... شأن انسانی من این نیست که افسارم رو به خشمم بسپارم ...

و و و ...

اصل بحث اینه که من بی کمک خداوند نمی تونم هیچ نقصی رو در خودم از بین ببرم ... و آمادگی کامل پیدا کردن من هم برای کمرنگ شدن و غیر فعال شدن این نواقص بستگی به ایمان من داره... بستگی به سپردنم داره ...

به قول فروغ فرخزاد : آلوچه ی باغ بالا ، جرأت داری بسم الله ...