افسردگی

تجربه عجیبی رو از سر گذروندم (یا دارم از سر می گذرونم ) . یک روز صبح از خواب بیدار شدم و بشدت افسرده بودم ... چیزی خوشحالم نمی کرد (مطلقا هیچ چیز ) و احساس می کردم جز خدا هیچ کس نیست که بتونه کمکی بهم بکنه . به وبلاگم نگاه می کردم و احساس انزجار می کردم از راه و اصول روحانی و هر آنچه که گفته بودم و تجربه کرده بودم ! دلم مرگ می خواست ... و عجیب بود ! انتظار چنین اتفاقی رو بعد یکسال و نیم پرواز روی ابرها نداشتم ! کجای کارم می لنگید ؟ کجا اشتباه کرده بودم ؟ و درس امروزم این بود ... من یه انسانم ، بدنی دارم که با زیاد شدن یه هورمون می تونم عاشق بشم و با نبود یکی دیگه می تونم افسرده بشم !!! ممکنه شامی بخورم که باعث افسردگی ام بشه (که به تجربه سوسیس و کالباس و ... چنین بلایی رو سرم میاره ) و فرداش ... به همین سادگی ! ظهر با آرزوی مرگ خوابیدم و عصر با آرامش همیشگی ام از خواب بیدار شدم ... من نیما هستم ، آدمی شاده و در مسیر رسیدن به بیداری حرکت می کنه .