زندگی

دیروز یه سر رفتم نمایشگاه کتاب ... کتابهای بخش روانشناسی توجهم رو جلب کرد ... همه نویسنده ها فریاد می زدن آآآآی آدمها ! زندگی قشنگه ... قشنگ زندگی کردن آسونه ... موفقیت راحته ... آرمش به راحتی بدست میاد ... روشنیدگی در دسترسه ... یادم افتاد همه ی این حرفها رو سی سال تمام شنیدم و خوندم ... (حالا نمی گم تو دل چه فحشهایی نثار اون بندگان خدا می کردم ) و می گفتم کجاش قشنگه ؟ چی اش آسونه ؟ کجاس ؟ کو ؟ ... و به زندگی جلبکی خودم ادامه می دادم ... علتش چی بود ؟ علتش این بود که هنوز درکی از زیبایی نداشتم ... برای جلبک ها از زیبایی گل سرخ نمی شه حرف زد ... چیزی که امروز در من تغییر کرده ترک کردن زندگی جلبکی بود ... کودک شدم ... شروع کردم به یادگرفتن ، امتحان کردن ، تلاش کردن ... هنوز هم حرفهاشون برام بی معنی بود تا اینکه به واسطه ی مسیری که پیمودم (و خدا خودش می دونه که مسیر دشوار نبود ... تنبلی ، سکون و ترسها و افکار بسته ی من بود که سخت نشونش می داد ) روزی رسید که زیبایی گل سرخ رو "دیدم" ... خودم "تجربه کردم " ... و امروز می دونم اون نویسنده ها چه می گفتن ... امروز یکی از معدود دردهایی که می کشم اینه که می بینم اطرافیانم برای غرغر ، گریه ، زانوی غم در بغل گرفتن ، افکار منفی ، زجر کشیدن خود خواسته و ... وقت و انرژی زیادی دارن ولی برای یه تغییر کوچیک در نگرششون ، یه تلاش عملی برای تغییر هیچ انرژی ندارن ... می بینم همون جایی هستن که من دو سال پیش بودم ... در حال زجر کشیدن ، افسردگی و زندگی گیاهی ... و حاضر نیستن کوچکترین تکونی به خودشون بدن ... هر چی می گم  " آآآآی آدمها ! زندگی قشنگه ... قشنگ زندگی کردن آسونه ... موفقیت راحته ... آرمش به راحتی بدست میاد ... روشنیدگی در دسترسه ... "  طوری نگام می کنن انگار تو دلشون دارن فحش می دن !!!!!!!! امروز یاد گرفتم زیاد بهشون فشار نیارم ... کار من آگاه سازیه ... و انتخاب چیزیه که اونا باید بکنن ... اگه خسته ای ... اگه زندگی هیچ جذابیتی برات نداره ... اگه چیزی خوشحالت نمی کنه ... اگه لذت بردن رو فراموش کردی ... اگه خدا تو زندگی ات فقط عامل بدبختیاته ... اگه به هر چیزی چنگ می زنی تا از این موقعیت و حال فرار کنی و نمی شه ... پس بسم ا ... فقط دستتو دراز کن ... فقط شروع کن ... "شروع کن " ...