با صدا چه کنم ؟

قبل از اینکه مطلبم رو شروع کنم ... نظر کامران ذهنمو بازتر کرد ، ضمن تشکر از لطفش به وبلاگ و خودم مستقیما منتقلش می کنم : خیلی نکته جالب و مهمیه. دون میگویل میگه که این همون ذهن یا شیطانه که ما رو از بهشت حقیقی بیرون کرده و درست به همین علت باید خاموشش کرد. تقریبا همه اتفاق دارند که این صدا قطعا یک بیگانس ما نیستیم. یاد اون آیه قرآن افتادم من شر وسواس الخناس الذی یوسوس فی صدور الناس .... با این صدا چه کنم ؟ آیا می تونم ساکتش کنم ؟ اگه ساکتش کنم چی میشه ؟ و ده ها سوال واسه هر کسی پیش میاد . جواب این سوالا رو کم کم با هم مرور می کنیم . کاری که من کردم این بود : شروع کردم به گوش دادن ، من توانایی ساکت کردنش رو ندارم ولی کار مهمی که می تونم انجامش بدم گوش دادنه و اینکه تفاوت بین "من" و "صدا" رو تشخیص بدم . این خودش گام مهمیه ... از امروز تمرین کنیم : به صدا به عنوان شنونده گوش بدیم ، بذاریم حرفاشو بزنه ولی این ذهنیت که این صدا خود منم رو در خودمون بشکنیم ... معجزه ها شروع خواهد شد ، افسار زندگی کم کم از دستش خارج می شه . بعد از اون شروع به مراقبه می کنیم و زندگی واقعی شروع می شه ... یکی از کارهایی که کردم و باعث شد به دنیای واقعی برگردم این بود : هر چیزی که صدا گفت و تشخیص دادم من واقعی اون کار رو نمی خواد ، برعکسش عمل کردم !!! صبح که بیدار شدم گفت " یه کم دیگه بخوابم " و من فورا از رختخواب خارج شدم ! گفت وقت صبحانه نداری ... پس صبحانه خوردم ! گفت رختخواب رو جمع نکن ، دیرت شده ! و رختخواب رو جمع کردم . گفت تاکسی خطی دیر پر می شه ، سوار عبوری شو ! و من توی تاکسی خطی نشستم و منتظر شدم ... و تمام روز من اینجوری می گذره ... چقدر زیباتره زندگی توی دنیایی که خودم انتخاب می کنم چه کنم ، نه یه صدا که خودشو جای من جا می زد !