دعای آرامش ...

خداوندا ! آرامشی عطا فرما تا بپذیرم ... دعایی هست که صبح و شب تکرارش می کنم ... معجزه ها می کنه این دعا ... اینبار خودش به تنهایی نه! (ما عادت کردیم که دعا کنیم و بشینیم ببینیم معجزه کی اتفاق می افته ؟!) ولی عمل کردن بهش این معجزات رو می سازه . دعا اینه : خداوندا ، آرامشی عطافرما تا بپذیرم آنچه را که نمی توانم تغییر دهم .  شهامتی که تغییر دهم آنچه را که می توانم . و بینشی که تفاوت این دو را بدانم . خداوندا مرا فهمی ده تا متوقع نباشم دنیا و هر چه در آن است مطابق میل من رفتار کند ... معجزه اش هدیه ی "آرامش " به زندگیمونه ... , امروز وقتی من چیزی رو نمی تونم تغییر بدم پس می پذیرمش ... (در گذشته حرص می خوردم ، زور اضافی واسه تغییرش می زدم ، قرقر می کردم ، درد می کشیدم و ... ) شهامتی که تغییر دهم آنچه را که می توانم .... بعضی وقتا با یه حرکت کوچیک می شه چیزها رو تغییر داد ولی ما بجای تلاش فکر می کنیم ، غرغر می کنیم ، حرص می خوریم و روال عادی خود آزای رو ادامه می دیم ! و بینشی که تفاوت این دو را بدانم : این از دو تای قبلی مهم تره ، چون خیلی از انرژی ما واسه اشتباهی گرفتن دو مورد بالا صرف می شه ! زور می زنیم چیزای تغییر ندادنی رو تغییر بدیم و بالعکس ... و در آخر از خدا فهم این رو می خوام که بدونم دنیا همیشه همین دنیا بوده و هست و قرار نیست چیزی باشه که من می خوام ... توقعاتم هستن که منو انسان دائما رنجید و شاکی ای کردن ... باید دیدم رو تغییر بدم و انتظاراتم رو معقول کنم ... دیگه می دونم دنیا رو من نمی چرخونم ... خدا می چرخونه ...