شعر

شعر ناقصم رو یه کم کامل کردم و تازه با یک حال جدید خودم آشنا شدم ... روزهایی که شعر می گم مثل دیوانه ها ، مستها و ... سرخوشم ... امروز مستی ای که حافظ ازش می گه رو بهتر می فهمم ... گاهی سقوط نقطه ی آغاز می شود گاهی سکوت لهجه ی آواز می شود پنهان به صد فریب کنم راز دل چه سود با یک نگاه مشت دلم باز می شود آنجا که درد نقطه ی آغاز عاشقیست صدها غریبه محرم یک راز می شود ... و یه احساس دیگه : امروز برای اولین بار 6 تا نظر توی باکس بود ... و امیدم به داشتن دوستان همراه و انگیزم برای نوشتن رو بیشتر کرد ... امروز سپاسگذاری رو تمرین می کنم ! "مرسی " !