حسرت

هر چه نگاه می کنم کمتر از هر که که می شناسم زندگی ام در حسرت خوردن می گذره ... اما ماجرا چیه ؟ حسرت واکنشیه که نسبت به گذشته داریم ... از دست داده ها ... به دست نیاورده ها ... حسرت خوردن اوج نا امیدیه ... اما چرا به امروزمون و داشته هامون نگاهی نندازیم ؟ وقتی امروز از داشته هامون استفاده نکنیم ، بعدا تبدیل میشه به حسرت . جالبه که ما ادمها اغلب در حال حسرت خوردنیم بجای تلاش کردن ! (و ادمهای امیدوار و موفق و آرام از این بحث خارجن ) ... امروز بهترینی هستم که تونستم ... امروز جنگیدن رو خوب بلدم ... امروز آنچه رو که بخوام می تونم بدست بیارم ... امروز انچه که تغییر کردنیه رو می تونم تغییر بدم ... امروز خدایی رو دارم که همواره حمایتم می کنه ... امروز کاستی هام رو به چشم از دست رفته هام نگاه نمی کنم ، یا بدست میارم یا می گذرم ... امروز تو لحظاتم زندگی می کنم ... به بهترین وجه ... از لحظه لحظه ام ، از تصمیماتم برای هر لحظه ، از جنگیدن با مشکلات و موانع لذت می برم ... اگه چیزی رو از دست دادم دوباره می سازمش ... با داشته هام ! دست از احساس مورد ظلم واقع شدن و مظلوم نمایی و دلسوزی به حال خود برداشتم ... من یه جنگجو ام ... امیدوار ، قوی و ارام (راستی چقدر دوست داشتم سامورایی بشم ... شاید به زودی ! ) ...  در دنیایی که خدای به این بزرگی گرداننده و حامیمه ... در دنیایی که من خلیفه ی خدا در اونم ... در دنیایی که توان من بینهایته اگه درکش کنم ... جایی برای حسرت نیست ...  گذشته برای من خاطره است ... پذیرفتمش ... اگه شیرینه (حتی اگه از دست رفته ) باعث لذتم میشه ... اگه تلخه ... باعث عبرتم ! از همین الان شروع می کنم ... می جنگم ... شکر گذاری می کنم ... داشته هام رو می بینم ... نداشته هام رو می سازم ...