مسیر آرامش

دقت کردید چرا اسم وبلاگ رو مسیر آرامش انتخاب کردم ؟ دلیلش اینه که آرامش یه چیز خاص نیست که گلوپی ! بیافته وسط زندگیمون و ما هم برش داریم و تا آخر عمر داشته باشیمش ... با یه دعای آرامش همه چیز تا آخر عمر آرام نمی شه ... آرامش یه مسیره ... مسیری برای پیمودن ... هر چقدر این مسیر رو بیشتر طی می کنی آرامشت عمیق تر میشه ... روزی میرسه که مثل دریا عمیق بشی ... مشکلات زندگی سطح دریا می شن و ممکنه موج داشته باشه ، طوفانی باشه ولی درون دریا ... عمق دریا ... هرگز ناآرام نمی شه . این مسیر چی هست ؟ هر آنچه که تا امروز نوشتم بخشی از مسیریه که طی می کنم تا آرامش رو بیشتر و بیشتر احساس کنم . باید نگاهمون رو عوض کنیم ، چشمهامون رو بشوریم ، عملکردمون رو هم باید اصلاح کنیم ... آگاهی و عملکرد رو به کار بگیریم ... روال زندگی روزمره رو درست طی کنیم و هر روز آرامش بیشتری به وجودمون جذب کنیم ...