سیمرغ

هر چه می گذرد صبرم بیشتر میشود ...گویی زمان دارد کند تر و کند تر می گذرد و قدر یک دنیا وقت دارم به آدمهایی نگاه کنم که دارن مسیر نابودیشون رو ذره ذره و بی خیال طی می کنند و یاد گرفتم فقط دعا کنم و سعی کنم مسیرآرامشم رو بپیمایم ... در مسیر هر چه می روم لبخندم معنادارتر میشود ... دردهایم شیرین تر ... آرامشم عمیقتر ... دارم یاد می گیرم "تفاوت این دو را بدانم " ... چیزهای زیادی بود که فکر می کردم تغییر پذیرن ولی حالا می دونم تغییرشون در حیطه ی توان من نیست ... و چیزهای زیادی بود که فکر می کردم همینه که هست و حالا چه زیبا دارم تغییرشون می دم ... دیگر نمی خواهم کسی را عوض کنم ... هر چه می گذرد تنها تر می شوم ... و همراهانم هر چند کمتر ولی مهربان تر و آرامتر ... روزی سیمرغ میشوم ... سی مرغ می شویم ... و یاد گرفته ام هر چیز در زمان خودش اتفاق خواهد افتاد ...