حتی یک کلمه

یه وقتایی هست که همه چیز اونقدر آروم میشه که حتی دلت نمیاد سکوت رو بشکنی ... فقط می خوای نگاه کنی ... احساس می کنی اونقدر ارومی و راضی ... اونقدر همه چیز سر جای خودشه که هیچ کار دیگه ای نمی خوای بکنی ... این حال و روز منه ! علت کم نوشتنم هم همینه ... دارم درک می کنم تو این دنیا همه چیز سر جای خودشه ... اگه کسی بخواد تغییر مسیر بده با یک کلمه ، مثل فضیل ایاز ، عطار و ... تغییر می کنه ( آیا وقت آن نرسیده که دلهای شما خاشع گردد ) ... و اگه کسی نخواد تغییر کنه هزاران کتاب عرفان و روانشناسی و مذهبی و ... تو دنیاست که بخواد بخونه ... احساسم اینه که تو وبلاگ اونقدر نوشتم که کسی اگه بخواد تصمیم بگیره نگاهشو عوض کنه ، بتونه اینکار رو شروع کنه ...