روشن بینی

تا حالا دقت کردید به زندگی چقدر جدی و یکطرفه نگاه می کنیم ؟! چقدر مطمئنیم که اونچه که فکر می کنیم و می بینیم صد درصد درسته ؟ چقدر جدی برای افکارمون می جنگیم (افکاری که بعدا می فهمیم گاهی غلط هستن ) ... گاهی چیزی رو صددرصد درست می دونستیم و بعد از ماهها جنگیدن بهمون ثابت شد که درست نبوده !!! ولی "صددرصد" "اطمینان" داشتن ؟؟؟؟ چرا یک درصد احتمال غلط بودنش رو ندادیم ؟ با این نوع نگاه به دنیا (نگاه عقل کل بودن و اطمینان بیجا به افکار و نگاهمون ) چقدر فرصت رشد و تغییر و بدست آوردن موقعیت ها و امکانات جدید رو از خودمون  گرفتیم ؟! روشن بینی یعنی مقابله با این اطمینان بی جا به ذهن و جلوی بدبینی و یک دندگی خودمون رو گرفتن ... یعنی در مقابل هر اطمینانی در مورد طرز فکرمون جای یک درصد خطا ، یا وجود راهی متفاوت یا بهتر رو کنار بذاری ، یعنی اگه به چیزی جدید یا مخالف افکارت برخوردی دست از "نهههههه " قاطعت برداری و یه "شاید ممکن باشه " ، "شاید درست باشه "  توی ذهنت جا بدی ... اینها که می گم حرف خالی نیست ، یه نوع نگاهه که باید تمرینش کرد ... هر جا که مچ خودم رو گرفتم که اخمامو دادم تو هم و دارم واسه طرز نگاهم می جنگم ، یه شاید رو به ذهنم راه دادم و عاقلانه به حرفهای طرف مقابلم گوش دادم ، مشورت کردم و بعد تصمیم گرفتم که چه کنم ...