دعا

چقدر خدا رو باور داری ؟ خدایی که باورش داری چقدر توانایی داره ؟ چه کارهایی ازش بر میاد ؟ حرفای تو رو می شنوه ؟ چقدر مهربونه ؟ در روز چقدر دعا می کنی ؟ وقتی دعا می کنی با کی حرف می زنی ؟ اینها رو پرسیدم چون اکثر ما جوابهای کلیشه ای برای خودمون داریم که خدا رو باور دارم ، تواناترینه ، هر کاری ازش بر میاد ، حرفهای همه ی بنده هاشو می شنوه ... اما وقت دعا که میشه با نا امیدی و ناباوری دعا می کنیم ... وقتی کمک می خوایم به زمین و زمون چنگ می ندازیم و آخرسر میریم سراغ خداوندی که ادعا می کنیم تواناست ولی در قلبمون کوچکترین توانی براش در نظر نمی گیریم ... این روزها دارم سعی می کنم آگاهانه دعا کنم و ارتباطم رو باهاش آگاهانه کنم . یعنی اگه اعتقاد دارم تواناست ازش بخوام توانایی هاش رو در زندگیم جاری کنه ... وقتی مشکلی دارم سعی می کنم اولین کسی که ازش کمک می گیرم همون خدای مهربونم باشه ... و اولش برام (علیرغم اقرارم به تواناییش ) باور پذیر نبود که اینقدر قشنگ در زندگیم کار کنه ، به کمکم بیاد و مشکلاتم رو حل کنه ... و این زمانی اتفاق افتاد که از سر راهش کنار رفتم ، خودم مشکلاتم رو بیشتر نکردم ، خودم برای خودم مشکل نساختم و هر وقت ساختم فورا به اشتباهم اقرار کردم و سعی کردم دیگه تکرارش نکنم ... امیدوارم این آموخته های جدیدم رو به خوبی در زندگی ام پیاده کنم چون به زندگیم رنگ و بوی جدیدی داده و بار بزرگی رو از دوشم برداشته ...