غرور

غرور چیه ؟ خوبه یا بد ؟ چرا بعضی ها ازش تعریف و تمجید می کنن و بهش می نازن و بعضی ها اونو باعث شکست می دونن . شاید غرور رو درست تعریف نکردیم . برای من : غروری که ما خوب می دونیمش ، ترکیبی از احترام به نفس ، عزت نفس ، فروتنی ، عشق و ... است و خیلی خوبه . و غروری که ما بد می دونیمش (و بی جا نامیده می شه ) ، ترکیبی از خود بزرگ بینی ، افکار بسته ، حماقت و ... است خیلی هم بده ! به همین سادگی ... گاهی که دچار غرور بی جا شدیم باید از خودمون بپرسیم مگه من کی ام ؟ چه فرقی می کنه که دکترم ، مهندسم ، پولدارم ، تو فلان خانواده و فلان فرهنگ بزرگ شدم ، فلان جا زندگی می کنم ... مگه آخرش همه با یه کفن نمی ریم توی قبر ... مگه تنها چیزهای با ارزش دنیا در قلب و رفتار آدمها نیست ؟ مگه فرق می کنه بعد از مرگم چقدر ثروت داشتم ... چقدر درس خوندم ... و مگه مهم کارهایی نیست که با ثروتم ، فرهنگم ، درسم و ... برای خودم و مردم کردم ؟ جمله ی تن آدمی شریف است به جان آدمیت رو فراموش کردیم ؟ مگه یادمون رفته که فقط کافی بود تو همون شرایطی که یه آدم کارتن خواب زندگی می کنه به دنیا بیایم ، همون رفتار رو انجام بدیم و الان همون جایی باشیم که اون هست ... توی یه سریال (فکر کنم خانه ی سبز بود ) جمله ای منو تکون داد : رفتن رو بام تهران ... یکیشون گفت وقتی اون پایینیم فکر می کنیم خیلی بزرگیم ... وقتی این بالاییم فکر می کنیم خیلی بزرگیم ... مگه ما از کی بزرگتریم ؟ و مگه کارتن خوابهایی رو ندیدیم (که من بسیار دیدم ) که روزی تصمیم گرفتن تغییر کنن و بزرگ بشن و امروز انسانهایی هستند آرام ، روحانی و موفق و حتی ثروتمند که حضورشون باعث برکت و خیره ...  باید معیارهامون رو عوض کنیم ، جای غرور نابجا فروتنی رو بنشونیم ، به معنای اینکه بپذیریم کی هستیم و در این دنیا چه می کنیم ... بپذیریم که بزرگترین گنج دنیا عشقه ... عشقی بلاعوض که با تقدیمش به دنیا اون رو همون لحظه از خدا پس می گیریم ... باید بدونیم در این دنیا فرصت کوتاهی داریم برای بزرگ شدن ، رشد و موفقیت ... باید بدونیم تنها چیزی که در دنیا ازمون باقی می مونه خدمته ... خدمت به خودم ، خلق و خدا ... و با فکر کردن به این مسائل غروری کاذب برامون نمی مونه ... من هم انسانی هستم مثل سایر انسانها ... در مسیری که دو لاین بیشتر نداره ... خوبی و بدی ... می خوام خوب باشم و خوبی کنم ...