تأیید طلبی

جمله ی قشنگی هست که می گه تا وقتی خوشبختی رو در نگاه دیگران جستجو می کنی ، پیداش نمی کنی ... چقدر زندگیمون رو به اطرافیانمون وابسته کردیم ؟ اگه تأیید بشیم دنیا زیبا میشه و  وای به روزی که تأییدمون نکنن ... انگار که زندگی بی ارزشه . ولی آیا ما برای رضای اونا به دنیا اومدم ، یا اومدم تا خودمون رو پیدا کنیم ، رشد کنیم ، برای خدای خودمون زیبا بشیم ، عاشق خودمون و خدای خودمون بشیم ، به مردم اطرافمون خدمت کنیم و بریم ؟ باز جمله ی قشنگی هست که میگه : تنها تقوا آدم رو رستگار می کنه و بزرگی تقوا رو اینطور معنی کرده : اونطور که ظاهرت رو برای مردم زیبا می کنی باطنت رو برای خدا زیبا کن ... درسته که تأیید اطرافیان به ما احساس لذت و خوشحالی میده ولی احساس رضایت از خود ، امنیت و آرامشی که در گرو بودن در مسیر آرامش و خوب بودن و عشق ورزیدن و افتخار به خودمه لذتش هزار برابر تأیید دیگرانه . باید استقلال روحی رو تمرین کنیم