تجربه

امروز با جوجوهایی که 12 سال ازم کوچیکترن واسه اولین بار نشستم سر کلاس ... حس غریبی بود . به این فکر فرو رفتم که این پختگی و جا افتادگی که در آدمها به وجود میاد چیه ؟! چی منو از جوجوها متفاوت کرده ؟! به این نتیجه رسیدم که آدمها تو زندگیشون بر اساس تجربیاتی که می کنن کم کم درک درستی از چیزهایی که مهم نیستن و چیزهایی که مهم هستن پیدا می کنن ... و جالبه که هرچقدر پخته تر میشی می فهمی که تو این دنیا چیزهایی که مهم نیستن بسیار بیشتر از چیزهاییه که مهم هستن ! نگرانی های بی خودی رو آدم می تونه با رسیدن به درک صحیح از چیزهایی که مهم نیستن از خودش دور کنه ... و با تمرکز فقط بر چیزهایی که مهم هستن رشد کنه ...